Z dniem 15 lipca 2016 r. do Ordynacji podatkowej wprowadzone zostały nowe regulacje prawne, których celem jest przeciwdziałanie unikaniu opodatkowania.
Zgodnie z treścią nowowprowadzonego art. 119b Ordynacji podatkowej czynność dokonana przede wszystkim w celu osiągnięcia korzyści podatkowej, sprzecznej w danych okolicznościach z przedmiotem i celem przepisu ustawy podatkowej, nie skutkuje osiągnięciem korzyści podatkowej, jeżeli sposób działania był sztuczny (unikanie opodatkowania). W takiej sytuacji skutki podatkowe czynności zostaną przez organy podatkowe określone się na podstawie takiego stanu rzeczy, jaki mógłby zaistnieć, gdyby dokonano czynności odpowiedniej.
Przepisy normują również sytuacje, w których sposób działania podatnika uznaje się za sztuczny. Są to sytuacje, w których na podstawie istniejących okoliczności należy przyjąć, że dana czynność nie zostałaby zastosowana przez podmiot działający rozsądnie i kierujący się zgodnymi z prawem celami innymi niż osiągnięcie korzyści podatkowej sprzecznej z przedmiotem i celem przepisu ustawy podatkowej.
Przykładowe sytuacje uznawane przez przepisy za działanie w sposób sztuczny to występowanie:
- nieuzasadnionego dzielenia operacji lub
- angażowania podmiotów pośredniczących mimo braku uzasadnienia ekonomicznego lub gospodarczego, lub
- elementów prowadzących do uzyskania stanu identycznego lub zbliżonego do stanu istniejącego przed dokonaniem czynności, lub
- elementów wzajemnie się znoszących lub kompensujących, lub
- ryzyka ekonomicznego lub gospodarczego przewyższającego spodziewane korzyści inne niż podatkowe w takim stopniu, że należy uznać, że działający rozsądnie podmiot nie wybrałby tego sposobu działania.
Z kolei za czynność podjętą przede wszystkim w celu osiągnięcia korzyści podatkowej ustawodawca uznał czynności podjęte przede wszystkim w celu osiągnięcia korzyści podatkowej, gdy pozostałe cele ekonomiczne lub gospodarcze czynności, wskazane przez podatnika, należy uznać za mało istotne.
