Sąd Administracyjny wydał orzeczenie rozstrzygające spór dotyczący kwestii: czy płacony przez spółkę na rzecz podmiotów wynajmujących jej samochody osobowe czynsz najmu należy rozliczyć, jako koszt uzyskania przychodu na zasadach ogólnych wynikających z art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p., czy też jest to koszt, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 51 u.p.d.o.p. i w związku z tym należy go rozliczyć z ograniczeniami wynikającymi z tego przepisu, związanymi z faktycznym przebiegiem samochodu, czyli w ramach tzw. „kilometrówki”.
Art. 16 ust. 1 pkt 51 u.p.d.o.p. stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków z tytułu kosztów używania, dla potrzeb działalności gospodarczej, samochodów osobowych niestanowiących składników majątku podatnika – w części przekraczającej kwotę wynikającą z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu dla celów podatnika oraz stawki za jeden kilometr przebiegu, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra; podatnik jest w takim wypadku obowiązany prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu. Zdaniem Sądu pojęcie „używać” oznacza posługiwać się, stosować coś, korzystać, brać, przyjmować, robić z czegoś użytek, wykorzystywać. Zdaniem Sądu pojęcie „kosztów używania” w treści wymienione wyżej przepisu, obejmuje posługiwanie się czymś lub robienie z czegoś użytku, wynikające z posiadania czegoś lub brania czegoś w posiadanie. Nie odnosi się natomiast do przyczyn, podstaw uzyskania możliwości posługiwania się czymś, wykorzystywania czegoś. Tak więc czynsz najmu samochodów, którymi przemieszczają się pracownicy podatnika podczas podróży służbowych stanowi koszt ponoszony w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów i nie mieści się w kategorii wydatków, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 51 u.p.d.o.p. Taki sposób intepretacji przedstawiony został w Wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z 17 września 2013 r., sygn. akt I SA/Gd 779/13.
