Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie uznał, iż dopuszczalne jest, aby kopie faktur przechowywane były wyłącznie w formie elektronicznej, z zachowaniem możliwości wydrukowania ich na żądanie organów podatkowych w podziale na okresy rozliczeniowe, dni, miesiące, lata, dowolne okresy oznaczone datami.

Obowiązujące regulacje prawne dopuszczają możliwość przechowywania faktur w formie elektronicznej, w dowolny sposób, np. w formie zapisu elektronicznego na elektronicznych nośnikach danych. Taki sposób przechowywania powinien zapewniać przechowywanie faktur w podziale na okresy rozliczeniowe w sposób zapewniający łatwe ich odszukanie oraz autentyczność pochodzenia, integralność treści i czytelność tych faktur od momentu ich wystawienia lub otrzymania do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego. Taki sposób przechowywania jest możliwy również w przypadku faktur wystawianych kontrahentom i otrzymywanych od nich w formie papierowej.

Organ podatkowy uznał, że nie ma przeszkód do stosowania tzw. „mieszanego” systemu przechowywania FV. Niezbędne jest jedynie zachowanie oryginalnej postaci faktury gwarantującej autentyczność pochodzenia i integralność treści, a ten warunek spełnia także przechowywanie faktury w formie elektronicznej, tj. w formie obrazu elektronicznego, pozwalającego na każdorazowe odtworzenie formy papierowej na żądanie organu podatkowego, w jej oryginalnej postaci.

Tak przeczytać możemy w treści interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 9 września 2013 r., znak IPPP1/443-617/13-4/JL.