Jak już wskazano w jednym z poprzednich wpisów zobowiązania podatkowe co do zasady przedawniają się po upływie pięciu lat od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.

Ordynacja podatkowa przewiduje jednak kilka wyjątków od tej zasady. Jednym z nich jest przerwanie biegu terminu przedawnienia przez zastosowania środka egzekucyjnego, o którym podatnik został zawiadomiony. Po przerwaniu biegu terminu przedawnienia biegnie on na nowo od dnia następującego po dniu, w którym zastosowano środek egzekucyjny. Przepis ten znacznie wydłuża czas przez który organy podatkowe mogą prowadzić egzekucję zaległości podatkowych. Wystarczy bowiem, że organ egzekucyjny przed terminem przedawnienia zastosuje jakikolwiek środek egzekucyjny (np. zajęcie rachunku bankowego) i zawiadomi o tym fakcie podatnika – działanie takie będzie podstawą do przerwania biegu terminu przedawnienia. Przerwa w biegu terminu przedawnienia ma z kolei ten skutek, że przedawnienie będzie biegło od nowa od dnia następującego po dniu, w którym zastosowano środek egzekucyjny.